Dochodziła czternasta. Weronika ostrożnie przekręciła klucz w zamku i nacisnęła klamkę, drzwi cicho skrzypnęły, po czym otworzyły się na oścież. Zanim przestąpiła próg, wstrzymała oddech. Przez chwilę wsłuchiwała się w odgłosy dobiegające z wnętrza domu, żadnych kroków, podejrzanych szmerów, tylko miarowe tykanie ściennego zegara. Zdjęła buty i na palcach przemierzyła sień, potem szybko wślizgnęła się do kuchni i zamknęła drzwi na skobel. Dopiero teraz mogła pozwolić sobie na lekkie westchnienie ulgi. Ojca nie było jeszcze w domu, jednak uporczywy smród przetrawionego alkoholu wymieszany z zapachem tytoniu wciąż przypominał o jego istnieniu. Pewnie siedzi z kolesiami pod sklepem i żłopie piwsko, pomyślała, uchylając okno. Owionął ją delikatny powiew wiatru.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz