Cisza. Ojciec nie odpowiada. Tylko z oddali dobiega ujadanie psów. Ścieżka wąska, z trudem można się przecisnąć między zwartymi szpalerami roślin. Jeżyny wczepiają się w nogawki spodni, łakomie przylegają do delikatnego materiału, wkuwają w skórę. Trzeba uważnie stąpać, wczoraj szła tędy Weronika, może zostawiła ślady w wilgotnej leśnej próchnicy. Czuć dym, gdzieś się pali. Chyba już niedaleko, pani Jadwiga mówiła, że to kilka kroków od szosy, może sto, może dwieście metrów.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz