Przez cały czas miała wrażenie, że ktoś ją obserwuje. To jakaś paranoja, pomyślała, czując przebiegający po plecach zimny dreszcz. Teraz, kiedy mogła swobodnie stawiać kroki niekrępowana kolczastymi pędami jeżyn, poruszała się znacznie szybciej. Wkrótce odetchnęła z ulgą, dostrzegając w ścianie zieleni prześwit. Zbliżała się do polany, na której stała chałupa starego Kowala. Ostatnie kilkanaście metrów pokonała biegiem. Stanęła na skraju lasu, ciężko dysząc.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz