W mieszkaniu panowała cisza, jedynie zza ściany dobiegały stłumione rozmowy sąsiadów, którzy mieli zwyczaj wieczorem urządzać rodzinne narady, często przeciągające się aż do świtu. Toastom, pijackim śpiewom i przekomarzaniom nie było końca. Wyczerpywała się za to cierpliwość Niki. Odgłosy biesiady przenikały przez cienkie ściany, spędzając jej sen z oczu. Była zmęczona i wściekła. Zdecydowanie miała dość tego miejsca i dałaby wiele, by wyrwać się stąd raz na zawsze. Niestety, wciąż nie było ich stać na własny dom. Urlop, spędzany zazwyczaj w jakiejś zabitej deskami wsi, przynosił radość i coraz mocniejsze pragnienie wyprowadzenia się z zatęchłej, poniemieckiej kamienicy stojącej na rogu dwóch najbardziej ruchliwych ulic miasta.
Bezesnne noce... słabi sąsiedzi, w sensie, beznadziejni
OdpowiedzUsuńYhym:)
Usuń